Het dagelijks leven in Kameroen

Beste mensen,

Hier een nieuw bericht met wat algemene info over het land en de mensen. Er kwamen wat vragen om iets te vertellen over deze onderwerpen. Ik heb dit idd eerder willen doen. We zijn nu bezig met een introductieprogramma wat twee weken duurt. De dagen zitten goed vol, en in de avond is er vaak geen stroom, waardoor het internet niet toegankelijk is......Nu offer ik de middagpauze maar eens op om jullie op de hooggte te brengen van het dagelijkse leven hier.

De internetcafe's zijn de hele dag open hier, irma, dus ik heb de mogelijkheid veel te mailen ed. Ze zien er overigens best luxe uit.

Gebouwen zijn over het algemeen van steen en hebben stromend water en electriciteit die elke avond om 18.30 uur uitvalt en rond een uur of 21.30 terugkeert. Dan is er nog een half uurtje om naar het cafe te rennen en een korte mail te sturen. Ook het water is niet zo vanzelfsprekend, de leidingen staan over het algemeen enkele uren per dag droog. Hier is echter geen vast patroon qua tijd in te vinden. Daarom hebben de meeste mensen altijd een emmer water in de badkamer staan, zeer goed idee, dacht ik.

Ik woon sinds deze week in mijn eigen kamertje, met douche en toilet. Nou ja toilet met douche zou ik willen zeggen, ik kan douchen en de behoefte doen tegelijk.! Maar ik ben zeer tevreden met deze voorzieningen, had niet verwacht dat ik een kamer voor mij zelf zou krijgen. Alle vrijwilligers hebben nu, na enige problemen met alle landlords een eigen kamer. Ik hoop dat ik de volgende keer de foto's op kan sturen. Nu lukt dat nog niet.

Verder bestaat het dagelijks leven voor de locals uit werken, meestal op de bananenplantage's voor export, sommige mensen hebben hier een winkeltje of werken in de houtindustrie. Het dorp heeft een geasfalteerde weg, waar het zich allemaal afspeeld. De zijstraatjes, waar de mensen wonen, zijn zandpaden, en niet toegankelijk voor de meeste auto's. Op de hoofdweg rijden de taxi's af en aan. Steek je hand uit en je kunt voor ongeveer 10 eurocent mee. Je hoeft niet te zeggen welke kant je opgaat, je roept gewoon als je er bent. Aan het eind van deze hoofdweg (zuidelijke kant) ligt mile 17, een splitsing van wegen, waar de taxi altijd stoppen. Ze mogen niet verder ivm de bussen. Voor 18.00 uur kun, en moet je de bus nemen. Deze gaan vanit mile 17 verschillende richtingen op, zoals de plaats Limbe, aan de kust. ZOndag zullen we hier heen gaan voor een verfrissende duik in de atlantische oceaan. De bussen gaan pas rijden als er genoeg plaatsbewijzen zijn verkocht voor een prijs van 400 franc, ongeveer een halve euro. De bus rijdt in eens door naar Limbe, of een andere dichtbijzijnde stad.

verder lopen er altijd mensen, overal. Er worden geen fietsen of dieren gebruit om spullen te vervoeren. Mensen nemen mee wat ze kunnen dragen op hun hoofd. Sommige hebben een fiets 9tot nu toe twee keer gezien), sommige een kleine kar (alleen op de markt). Ik heb al afgesproken met de dochter van de familie Orock dat ze mij snel het dragen van goederen op het hoofd zal leren. Ben al flink aan het oefenen.

Verder zijn er veel, heel veel heel kleine winkeltjes en barretjes, waar je van alles kunt kopen. Wisselgeld is hier een groot probleem, vandaar dat ik zelden wat ga kopen in de ochtend. Dan schrijven ze een briefje en kun je in de middag terugkomen voor het wisselgeld.

Er is een bioscoop in het dorp, gemaakt van hout, de stoelen staan op steigers, en het scherm is van stof. Er wordt gewerkt met V-cd, die geprojecteerd wordt met een beamer.

Het huis van de familie Orock, the big man van UAC (pidgin-taal), is een beetje een vrije inloop van allerlei locals en vrijwilligers. In de ochtend wordt er gekookt, en iedereen eet wanneer hij of zij honger heeft. het eten wordt bewaard in een soort termoskannen. Ik ken nog lang niet alle mensen die daar over de vloer komen, maar ik begin een beetje in de gaten te krijgen wie nu wel en wie niet tot de eigenlijke familie behoort.

Tijdens de intro krijgen we wat lessen in de ochtend, frans, pidgin-engels, cultuur en geschiedenis. 's middags is er tijd voor excursies. Tot nu toe drie dagen van de intro gehad en we zijn in deze dagen naar de duitse regeringsgebouwen in het noorden van de stad en de bananenplantages geweest. Ze zijn hier erg trots op de gebouwen die de duitsers hier de vorige eeuw hebben neergezet. Ze zien er groot, heel groot uit. erg koloniaal. We hebben hier de burgemeester van het dorp ontmoet. Hij was zeer vereerd met ons bezoek, merkte toen we op zijn deur klopte. We zijn die avond meteen meegenomen naar het nieuwste, moderne hotel vna het dorp, wat op het punt staat geopend te worden. Daarna uit eten geweest in een resaurantje. De hierarchie speelt hier een zeer belangrijke rol. Ongelooflijk om te zien hoe mensen hier met een burgemeester omgaan. respect en familiebanden zijn hier zeker zo belangrijk.

De mount Cameroon (4095 meter) ligt er machtig bij en 'kijkt' uit over de dorpen. Mensen geloofde vroeger dat de goden op de berg woonden. In tijden van uitbarstingen van deze vulkaan, die nog steeds zeer actief is, werd gezegd dat de goden boos waren en er een offer gebracht moest worden. enkele dagen later was er geen albino meer te vinden in de omgeving, die hier toch best veel voorkomen.....Menselijk bloed werd hier vaak gebruikt om offers te brengen en om relaties kracht te geven. Het uitwisselen van bloed betekende eeuwige verbintenis met de ander. Nu, sind een halve eeuw, is dit allemaal een beetje achterwege gelaten. Ook hier denken de mensen nu op een modernere manier over geloof en mythen. Toch zijn er nog enkele, geisoleerde kleine dorpen in de omgeving van de berg, die deze praktijken nog steeds uitoefenen.

Tot slot een korte les pidgin-engels:

How are you? - How for you?
I'm fine, tanks. - Fine, fine.
I go to the market. - A di go maket.
Can I have a beer, please? on beer, deh!
Do you know where they sell tomatoes? -whoside a di go for tomato?

Tot zover het leven in Kameroen, al met al best rustig en kalm te noemen. Ik vermaak me hier wel en ik ben al hard bezig om de opleidingen tot timeerman in de praktijk te brengen. Na de intro zal hier meer vaart in komen.
Volgende keer meer...........over de kust, de bergen in de omgeving en de wildlife-parken, de school en de lessen pidgin.

Welpen: Veel plezier de komende maanden en succes met de nieuwe leiding! Hou me op de hoogte van al jullie avonturen!

Gang van zaken: Hoest nou, is het bbq seizoen al ten einde? Neeuuuhhhh, groeten aan iedereen!

Alle derde jaar PTH: Hoe bevallen jullie stages?

Ruud: Sorry dat ik niet meer bel, maar dat is een beetje duur, hoe gaat het met de controles?? Veel plezier bij de GP!

Harold, Hennie en Lucien: kunnen jullie je persoonlijke mail even sturen naar joosthoornweg@hotmail.com (niet op deze site vermelden, denk ik) dan kan ik de vorderingen van de opleidingen sturen. Groeten aan alle werknemers.

Francien, ik hou van je!

Familie, de groeten aan iedereen en ik ben blij dat de bbq gezellig was. Ik stuur jullie zo snel mogelijk een persoonlijke mail. Ook hoop ik de volgende keer foto's te kunnen plaatsen bij een bericht, een van de britse dames heeft een digi-camera.

Groeten Joost.