bericht 3 december

Beste mensen,

Er komt zojuist een man binnenlopen met een uitnodiging om zondag naar de nationale vrijwilligersdag te komen. Juist ja, blanken houden van plannen dus er zullen deze zondag weinig mensen tijd hebben. We zullen zien wie er op komt dagen. Ik zal er zijn, heb ik gezegd. Wel een leuke intro voor dit nieuwe verhaal. Ik kon er wel om lachen. Altijd leuk om op de uitnodiging zelf te lezen dat er excuses aangeboden worden voor het laat aankomen van het bericht. Ja, is idd vrij laat, twee dagen van te voren.

Zo ook laatst een leuke opening van de Carpenters union meegemaakt. Die uitnodiging kwam wel op tijd bij de juiste mensen aan. Er waren vier mensen uitgenodigd van UAC. Twee vrijwilligers en twee werknemers. De twee vrijwilligers hebben een uurtje gewacht op de werknemers, die uiteindelijk nooit zijn komen opdagen. Toen hebben Claudia en ik maar besloten naar de opening te gaan om te kijken hoe het er daar voor stond. Niet veel beter, of we over een uurtje terug konden komen. Wel, natuurlijk. Biertje dan maar? Een uurtje later terug gekomen, nog steeds geen werkenemers, maar goed. Na nog eens een uurtje of drie wachten en op en neer waggelen tussen de plaats van opening, de school en huis hebben we de moed opgegeven en zijn we nog maar een biertje gaan drinken om de frustraties weg te nemen. Uiteindelijk is er die avond geen opening meer geweest, we zagen namelijk een aantal leden van deze union voorbij lopen toen we op het terras tegen elkaar zaten te klagen over deze omstandigheden. Deze leden zouden natuurlijk ook bij de opening aanwezig moeten zijn. Hieruit trokken wij de conclusie dat er niet veel meer gebeurt is nadat we de moed opgegeven hadden. Volgende keer beter, uiteindelijk konden we er wel om lachen. Er is immers een nieuw record 'wachten' gevestigd: vier en een half uur, hier kon geen enkele van de overvloedig aanzwezige vrijwilligers tegenop. En deze vier en een half uur zijn afgesloten uit eigen initiatief! Volgende keer beter, maar wel vermoeiend zeg, wachten en op en neer waggelen.

De maand november is afgesloten, en dat is altijd een probleem. De boekhouding van de woodshop klopte niet helemaal, of eigenlijk helemaal niet. Na veel overleg en argumenten heen en weer hebben we het wel weer recht kunnen zetten. Nu is iedereen weer tevreden, ik heb Jules een schrifje gegeven, zodat hij zijn boekhouding beter bij kan houden, ongeacht de plaats. Geen excuses meer over de adminsitratie van UAC, die mensen hoeven niet meer aanwezig te zijn om dit rommeltje bij te houden. Ik dacht dat ik slecht was in dit soort geldzaken........Hopelijk gaat het vanaf december beter.

Afgelopen woensdag avond vond er een concert plaats, georganiseerd door de Britse vrijwilligsters. Erg geslaagd kan ik zeggen. Het idee was goed, een concert met als thema Aids op wereld Aids dag. Bekijk de foto's even in het fotoboek. Het was zeker een geslaagde avond en vooral de locals waren erg tevreden, daar gaat het toch om?

Morgen een bezoekje aan een boerderijtje gepland. Een kennis van de familie Orock heet ons uitgenodigd eens langs te komen. Da's een goed idee, maar dan willen we wel het ware Afrikaanse boeren leven proeven! Dat was zeker geen probleem. Ik denk dat het vooral een dag hard werken word onder de tropische zon. En ik zal de stinkspra tegen de malariamuggen niet vergeten!! We zullen zien.

Volgende week zaterdag gaat Jules trouwen! Niet te geloven hoe zenuwachtig hij er nu bij loopt. Misschien is dit de reden dat het allemaal een beetje een rommeltje is binnen de woodshop. Het loopt, het loopt goed, maar het loopt niet geweldig. Zal wel weer goed komen na de kerst en de trouwerij. Ik kijk er zeker naar uit deze dag mee te maken.

Wat wel een raar idee is, is dat zondag het sinterklaas feest gevierd gaat worden. Daar merk ik hier helemaal niets van. En kerstliedjes heb ik ook nog niet gehoord. Zwarte pieten en kerstbomen kennen ze hier helemaal niet. Laatst enkele foto's aan leraressen van UAC laten zien. Ik kon ze echt niet duidelijk maken waarom mensen zich zwart schilderen en dan kinderen kunnen vermaken. En waarom die man dan zo'n grote baard heeft? Daar ben ik niet eens meer aan gebonnen om het uit te leggen.

Laatst een lange discussie gehad met een jonge dame die wel naar Europa wilde om daar te studeren. Na veel, heel veel vragen over zaken als een visum, verblijfsvergunning, vliegreis, studie en huisvesting en de kosten hiervan, kwam de vraag over de taal in Duitsland. Uuuuh, Duits? O, nou ja, dan laat maar, Duits spreken kan ik niet. Ja, af en toe komen ze met zeer goede argumenten om wel in Europa te studeren, maar af en toe komen er ook goede argumenten om het niet te doen, zeg maar.

Volgende keer meer over het boeren leven in Kameroen en hoe hier een trouwerij gevierd word, denk ik.

Groeten uit Kameroen, het land waar:

De mensen denken dat Aids enkel voorkomt in de grote steden en dat je het kunt krijgen via de lucht. Bloedcontact? Ja, zou kunnen maar is helemaal niet zeker. Er valt nog een hoop te doen.

Een trouwerij niet zomaar plaats kan vinden, er gaan namelijk een heleboel traditionele ontmoetingen met verschillende cadeau's ed aan vooraf. Er is een soort standaard protocol waaraan voldaan moet worden. Eerst geeft de man de familie van zijn verloofde ditjes en datjes, dan volgen enkele kippen en/of gieten, dan nog een aantal stappen. Volgende keer meer, ik ga het zeker vragen volgende week zaterdag.

Groeten Joost